Tagalog 25

MATATAGPUAN KO BA ANG IGLESYA NG DIOS SA KASALUKUYAN?

Ang Dios ay malimit na nagbibigay ng mga tanging pabalita upang tugunin ang mga pangangailangan ng iba't ibang salinlahi: isang pabalita upang tulungan sina Adan at Eva pagkatapos wasakin ng kasalanan ang kanilang sanglibutan, isang pabalita sa sanglibutan bago mangyari ang mapamuksang baha, pabalita para sa Israel nang ang Assyria at Babilonya ay magbanta. Si Jesus ay dumating na may tanging pabalita para sa Kanyang kapanahunan, ang Dios ay nagbigay ng isang tanging pabalita para sa ating kapanahunan. Ang mga kabanatang 12 at 14 ng Apokalipsis ay binubuod ang isng tanging pabalita ng Dios para sa atin ngayon. Sa patnubay na ito ng TUKLASIN at sa susunod na gabay ay titingnan natin ang pabalitang iyon.

1. ANG IGLESYANG ITINATAG NI JESUS

Ang buhay at mga turo ni Jesus ay nagtatag ng pagkakaisa ng pananampalataya at malapit na samahan sa iglesya ng mga apostol na Kanyang itinatag. Ang mga alagad ay nagkaroon ng malapit na kaugnayan sa nabuhay na Kristo. Inilarawan ni Pablo ang gayong malapit na ugnayan na relasyon ng mag-asawa:

"Sapagka't kayo'y aking pinapag-asawa sa isa, upang kayo'y maiharap ko kay Kristo na tulad sa dalagang malinis." 2 Korinto 11:2.

Sang-ayon kay Pablo, ang iglesya ng mga Kristiyano ay isang dalisay o malinis na babae, ang kasintahang babae ni Kristo, ang angkop na sagisag para sa iglesyang minamahal ni Kristo.

Sa Lumang Tipan ay ganoon ding paghahalintulad ang ginamit upang ilarawan ang Israel, ang piniling bayan ng Dios. Sinabi ng Dios sa Israel: "bilang isang babaeng ikakasal ay inibig mo ako" (Jeremias 2:2); "Ako ang iyong asawang lalaki" (Jeremias 3;14).

Ang aklat ng Apokalipsis ay nagsasabi rin na ang iglesya ay gaya ng babae:

"At ang isang dakilang tanda ay nakita sa langit: isang babae na nararamtan ng araw, at ang buwan ay nasa ilalim ng kanyang mga paa, at sa kanyang ulo ay may isang putong na labingdalawang bituin." Apokalipsis 12:1.

(1) Ang babae ay "nararamtan ng araw." Ito ay nagmumungkahi ng isang iglesya na sumisikat na gaya ng araw, dahil nadadamitan ng maluwalhating presensya ni Kristo. Si Jesus, "ang ilaw ng sanglibutan" (Juan 8:12), ay lumiliwanag sa pamamagitan ng mga kaanib ng Kanyang iglesya, at sila naman ay nagiging "ilaw ng sanglibutan" (Mateo 5:14).

(2) Ang babae ay mayroong "buwan sa ilalim ng kanyang mga paa," Ang buwan ay kumakatawan sa liwanag ng ebanghelyo sa mga handog at seremonya ng bayan ng Dios sa Lumang Tipan. Ang buwan na nasa "ilalim ng kanyang mga paa" ay nagmumungkahi na ang liwanag ng ebanghelyo ay hinalinhan ng ministeryo ni Kristo.

(3) Ang babae ay mayroong "isang putong na labingdalawang bituin sa kanyang ulo." Ang mga bituin ay kumakatawan sa labibngdalawang mga alagad, mga mahal na taong ang patotoo tungkol kay Jesus ay sumisikat nang maliwanag hanggang sa kasalukuyan.

Maliwanag na ang paglalarawan sa babaeng ito ay nagpapakilalang nasa isip ni Juan ang pagbabago ng kalagayan mula sa bayan ng Dios, Israel, sa Lumang Tipan patungo sa Kristiyanong iglesya sa Bagong Tipan na itinayo ni Jesus. Ang araw, buwan, at mga bituin ay nagdidiin ng nagbibigay-buhay na paglilingkod ng Kristiyanong iglesya sa pagbabahagi ng Mabuting Balita.

2. ANG KASAYSAYAN NG PAGKAGAPI NI SATANAS

Ang pagpasok ng babae ang naghanda para sa isang dakilang dula:

"At siya'y nagdadalang tao; at siya'y sumisigaw, na nagdaramdam sa panganganak, at sa hirap upang manganak. At ang ibang tanda ay nakita sa langit: at narito, ang isang malaking dragong mapula, na may pitong ulo at sangpung sungay, at sa kaniyang mga ulo'y may pitong diadema. At kinaladkad ng kanyang buntot ang ikatlong bahagi ng mga bituin sa langit, at ipinaghagis sa lupa: at lumagay ang dragon sa harapan ng babaeng manganganak na, upang lamunin ang kanyang anak pagkapanganak niya. At siya'y nanganak ng isang anak na lalake, na maghahari na may panghampas na bakal sa lahat ng mga bansa: at ang kanyang anak ay inagaw na dinala hanggang sa Dios, at hanggang sa kanyang luklukan." Apolalipsis 12:2-5.

Tatlong mga tauhan ang kalahok sa dulang ito:
(1) Ang babae, kinilala na, bilang iglesya ng Dios.
(2) Ang anak na lalaki na ipinanganak ng babaeng ito "ay inagaw na dinala hanggang sa Dios at sa Kaniyang luklukan" at balang araw ay "maghahari sa lahat ng mga bansa." Si Jesus lamamg ang tanging batang ipinanganak sa sanglibutang ito na dinala hanggang sa Dios at sa Kanyang luklukan at maghahari balang araw sa lahat ng mga bansa.
(3) Ang dragon na kumakatawan sa Diablo o Satanas.

"At nagkaroon ng pagbabaka sa langit: si Miguel at ang kaniyang mga anghel ay nakipagbaka sa dragon; at ang dragon at ang kanyang mga anghel ay nakipagbaka; At hindi sila nanganalo, ni nasumpungan pa man ang kanilang dako sa langit. At inihagis ANG MALAKING DRAGON, ang matandang ahas, ang TINATAWAG NA DIABLO AT SATANAS, ang dumadaya sa buong sanglibutan; siya'y inihagis sa lupa, at ang kanyang mga anghel ay inihagis na kasama niya." Apokalipsis 12:7-9.

Ang larawan ay magiging malinaw sandaling maunawaan natin ang mga sagisag. Nang ang Diablo at ang kanyang mga anghel ay "mawalan ng kanilang dako sa langit," "sila ay inihagis sa lupa" Nang isilang si Jesus sa sanglibutang ito, Siya, ang anak na lalaki ay tinangkang patayin ng Diablo pagkapanganak sa Kanya. Nabigo siya at si Jesus ay dinala sa luklukan ng Dios.

At tinangka namang lipulin ni Satanas ang Kristiyanong iglesya na itinayo ni Jesus. Nakita ng alagad na si Juan, na siyang sumulat ng Apokalipsis, ang tanawin ng malaking tunggalian ni Kristo at Satanas na nag-aalab sa sanglibutang ito. Habang ang pagbabaka ay nalalapit sa katapusan sa pagkapako ni Kristo, narinig ni Juan ang isang sigaw mula sa langit:

"Ngayo'y dumating ang kaligtasan, at ang kapangyarihan, at ang kaharian ng ating Dios, at ang kapamahalaan ng kanyang Kristo: sapagka't inihagis na ang tagapagsumbong sa ating mga kapatid na siyang sa kanila'y nagsumbong sa harapan ng ating Dios araw at gabi." Apokalipsis 12:10. (Ihambing sa Juan 12:31 at sa Lucas 10:18.)

Si Jesus ay tiyak na nagtagumpay laban kay Satanas doon sa krus. At pagkatapos ay Kanyang pinagtibay ang katiyakan ng plano ng "kaligtasan" at naglaan ng "kapangyarihan" upang pagtagumpayan ang pandaraya ni Satanas. Ang kaharian ng Dios ay tiniyak, at ang "kapamahalaan" ng Tagapagligtas ay pinagtibay upang Siya'y ating maging dakilang Saserdote at Hari.

"Ngayo'y dumating na ang kaligtasan" ang siyang nagpapahayag na ang pinakaputong na pangyayari ng kasaysayan ay dumating na. Ang kapanganakan ni Kristo bilang Tagapagligtas ng sanlibutan ay dumating (talatang 5). Sa kabila ng mabangist na panunukso ni Satanas, si Jesus ay nabuhay na walang kasalanan, namatay at nabuhay na nagtagumpay sa kasalanan at kamatayan (talatang 10). Si Satanas noon pa man ay natalo na magpakailanman (talatang 7-9). Ang krus ay pinalawak sa kanyang buong kapangyarihan.

Ang pahayag na "ngayon ay dumating ang kaligtasan." ay nakakuha ng pansin hindi lamang ni Juan, kundi ng buong sansinukob:

"Kaya't mangagalak kayo, Oh mga langit at kayong nagsisitahan diyan. Sa aba ng lupa at ng dagat: sapagka't ang diablo'y bumaba sa inyo, na may malaking galit, sa pagkaalam niya na kaunting panahon na lamang mayroon siya." Apokalipsis 12:12.

Ipinagdiwang ng buong kalangitan ang tagumpay ni Jesus. Winasak ni Kristo ang bawa't inaangkin ni Satanas sa langit, at ang nalupig na si Satanas ay wala na ring maaangkin pa sa sanglibutan.

3. ANG KRISTIYANONG IGLESYA AY KATUNGGALI NI SATANAS

Bago umakyat si Jesus sa langit ay Kanyang itinatag ang Kristiyanong iglesya (kinakatawanan ng babae). Ang kamatayan ni Kristo sa krus ang nagbigay sa Kristiyanong iglesya ng kapangyarihan upang magapi si Satanas.

"At siya'y (si Satanas) kanilang (ang Kristiyanong iglesya) dinaig dahil sa dugo ng Kordero, at dahil sa salita ng kanilang patotoo, at hindi nila inibig ang kanilang buhay hanggang sa kamatayan." Apokalipsis 12:11.

Maibibigay na ni Kristo sa Kanyang iglesya ang Kanyang kapangyarihan, ang bunga ng Kanyang tagumpay . Si Jesus ay walang alinlangang nagtagumpay kay Satanas doon sa krus, at ngayon ay nagpapatuloy na magtagumpay laban kay Satanas sa pamamagitan ng Kanyang iglesya. May tatlong mga katangian na mapagkakakilanlan sa matagumpay na iglesya sa paglipas ng mga siglo ng panahong Kristiyano.

(1) "Pinagtagumpayan nila siya (Satanas) sa pamamagitan ng dugo ng Kordero." Si Jesus ay dinala doon sa luklukan ng Dios upang gawin Niyang mabisa ang Kanyang dugo sa mga buhay ng Kanyang mga tagasunod. Kaya niyang linisin ang tala ng ating mga kasalanan, iligtas tayo sa pamamagitan ng Kanyang dugong nabuhos (1Juan 1:7), at bigyan tayo ng kapangyarihan na mabuhay ng isang malusog na Kristiyanong buhay araw-araw.

(2) "Hindi nila inibig ang Kanilang mga buhay hanggang sa kamatayan." Ginawa ng "dugo ng Kordero" na maging handa silang mamatay para sa kapakanan ni Jesus; hindi sila nasindak sa kamatayan. Ang Dios ay nagdusang mabuti, kaya ang mga Kristiyanong martir na ito ay handa ring magdusa at mamatay. Maging ang mga bata ay gumawa nang sukdulan sakripisyo. Isang kuwento ang isinalaysay tunkol sa isang ina na inihagis sa mga mabangis na leon sa tanghalang Romano dahil sa kanyang lubusang katapatan kay Kristo at hindi sa bayan. Ang anak niyang kabataang babae, sa halip na masindak sa panganib, ay nakaramdam ng taimtim na pagtatalaga sa kanyang kalooban. Habang sinasalakay ng mga leon ang kaniyang ina, siya ay tumayo at sumigaw "Ako rin ay isang Kristiyano." Hinuli siya ng mga pinunong Romano at inihagis din sa mga gutom na hayop.

(3) "Pinagtagumpayan nila siya (Satanas) sa pamamagitan ng salita ng kanilang patotoo." Hindi ang mga salita, kundi salita ng kanilang patotoo-ang patotoo ng kanilang mga buhay, ang kanilang buhay na pagsaksi sa kapangyarihan ni Jesus at ng ebanghelyo. Sa pinakamadilim na mga oras ng kapanahunang Kristiyano, isang hukbo ng mga Kristiyano-mula sa unang iglesya hanggang sa panahong ng mga Protestanteng repormador-ang nagtagumpay sa pinakamasamang maihahagis sa kanila ng Diablo, sa pamamagitan ng makapangyarihang patotoo ng kanilang mga buhay.

Ang Apokalipsis 12:11 ay naglalarawan ng isang matagumpay na iglesya na puno ng mga mananagumpay: mga alagad, mga martir, mga repormador, at iba pang mga tapat na Kristiyano. Ang kanilang kabutihan, katapatan, tapang o lakas ng loob at pagtatagumpay na dumadagundong sa pagdaraan ng mga siglo ang kumilos sa sanglibutan.

Dahil nabigo si Satanas na wasakin si Jesus nang nabuhay Siya sa lupa, ngayon naman ay sinisikap niyang wasakin ang Kristo na nabubuhay sa Kanyang iglesya.

"At nang makita ng dragon na siya'y inihagis sa lupa, ay inusig niya ang babaeng nanganak ng sanggol na lalaki. At sa babae'y ibinigay ang dalawang pakpak ng agilang malaki, upang ilipad sa ilang mula sa harap ng ahas hanggang sa kanyang tahanan , na pinagkandilihan sa kanya nang isang panahon, at mga panahon, at kalahati ng isang panahon. At ang ahas ay nagbuga sa kaniyang bibig sa likuran ng babae ng tubig na gaya ng isang ilog, upang maipatangay siya sa agos. At tinulungan ng lupa ang babae at ibinuka ang kaniyang bibig at nilamon ang ilog na ibinuga ng dragon sa kanyang bibig."-Apokalipsis 12:13-16.

Gaya ng pauna nang sinabi, sa Madilim na Panahon ng kapanahunang Kristiyano, nagsugo si Satanas ng "isang ilog" ng pag-uusig upang "tangayin" ang iglesya ng "malakas na agos". Ibig wasakin ni Satanas ang impluwenya ni Kristo sa pamamagitan ng paglipol sa Kanyang iglesya at gumagamit ng bawat pandarayang kanyang maiisip. Ang Dragon ay kumakatawan Kay Satanas. Ngunit alalahaning si Satanas ay gumagamit ng mga institusyon ng tao sa kanyang pagganap bilang dragon upang salakayin ang bayan ng Dios. Ginamit niya ang haring Romanong si Herodes sa tangkang patayin ang sanggol na si Kristo karakarakang Siya ay isilang. Gumawa siya sa pamamagitan ng naninibughong mga relihiyosong kaaway ni Kristo upang sundan nang lihim at ligaligin ang Tagapagligtas, at sa wakas ay tiyakin ang Kanyang kamatayan sa krus. Ngunit ang tila tagumpay ni Satanas ay naging pinakadakilang tagumpay ni Kristo..

Sa matinding galit ni Satanas sa kanyang pagkatalo doon sa krus, ay ibinaling niya ang kanyang galit laban sa iglesyang itinayo ni Jesus. Sa panahon ng mga dekada pagkatapos ng pagkapako ni Kristo, libu-libo ang mga namatay sa Koliseo ng Roma, kulungan, yungib, ilang na mga lansangan.

Ang paguusig na ito ay unang sinimulan ng mga kapangyarihang sekular. Ngunit pagkaraan ng kamatayan ng mga alagad, isang dahan-dahang pagbabago ang pumasok sa iglesya. Sa panahon ng ikalawa, ikatlo, at ikaapat na siglo, marami sa iglesya ang nagsimulang baguhin ang mga katotohanang itinuro ni Kristo at ng Kanyang mga alagad. Ang ilang tumalikod na mga pinuno ay sinimulang usigin yaong mga Kristiyanong nananatili sa kadalisayan ng paniniwala ng Bagong Tipan.

Tinataya ng mga iskolar na may mga 50 milyong mga tapat ang nangapahamak. Sa pagsisikap na lunurin ang iglesya at wasakin ito, ang Diablo ay nagpadala ng "isang ilog" ng pag-uusig upang "lipulin siya (ang iglesya) sa malakas na agos". Subali't tinulungan ng lupa ang babae sa pamamagitan ng paglamon sa ilog ng pag-uusig at huwad na turo.

Noong kapanahunan ng mga pag-uusig, ang tunay na iglesya ay lumayo sa mga tumalikod na pamunuan at nagtago sa "ilang sa isang lugar na inihanda sa kanya ng Dios, kung saan siya maaring ingatan sa 1,260 araw (talatang 6). Ang popesiyang ito ay natupad noong 1,260 taon ng pag-uusig mula A.D. 538 hangang noong 1798 (ang isang araw ay malimit na katumbas ng isang taon sa sagisag ng propesiya ng Biblia, tingnan ang Ezekiel 4:6).

Sa panahong ito ng madidilim na siglo, ang mga tapat na mananampalatayang Kristiyano ay nakasumpong ng ligtas na lugar; halimbawa, sa mga parang ng Waldensia sa gawing kanluran ng Italya at silangan ng Francia, sa iglesya ng mga Celtic at sa British Isles.

4. ANG IGLESYA NG DIOS SA ATING KAPANAHUNAN

Inihahatid tayo nito sa ating kapanahunan-sa tunay na iglesya ni Kristo mula pa noong 1798. Tulad ng inaasahan, ang Dragon ay nagagalit pa rin sa bayan ng Dios. Ang malaking tunggaliang hindi nakikita ay nagpapatuloy. Sa katunayan, ginagawa ni Satanas ang kanyang pinakamalakas na pagsalakay sa iglesya bago dumating si Jesus.

"At nagalit ang Dragon [ang Diablo] sa babae, at umalis upang bumaka sa nalabi sa kanyang binhi, na siyang nagsisitupad ng mga utos ng Dios, at mga may patotoo ni Jesus." Apokalipsis 12:17.

Ang propesiyang ito ay nakatuon sa ating kapanahunan. Nagsisiklab ang galit ni Satanas; sinasalakay niya "ang nalabi" sa "binhi" ng babae-ang pangkasalukuyang bayan ng Dios. Pansinin ang kanilang mga katangiang pagkakakilanlan:

(1) Ang mga mananampalatayang ito sa mga huling araw ay "may patotoo ni Jesus." May katapatang nanghahawak sa dalisay na mga turo ng salita ng Dios, nagpapatotoo sila kay Jesus sa pamamagitan ng wastong pamumuhay Kristiyano.

(2) Ang mga Kristiyanong ito sa mga huling araw ay mga tao ng propesiya. Ang pagtanggap "ng patotoo ni Jesucristo" ang siyang dahilan upang maisulat ni Juan ang Apokalipsis (Apokalipsis 1:1-3). Ang kahulihulihang grupo ng mga mananampalataya ay tumatanggap din ng ganong kaloob: tuwirang mga patotoo mula sa Dios sa pamamagitan ng sugo dito sa lupa. Ang kanilang kaloob ng propesiya ay nakatuon sa kapahayagan ng Dios ng kanilang misyon at ng kanilang huling hantungan.

(3) Ang mga Kristiyanong ito sa huling kapanahunan ay makikilala rin bilang "mga nagsisitupad ng mga utos ng Dios." Hindi lamang nila ipinagtatanggol ang katapatan ng Sampung Utos, kundi kanila ring tinutupad ang mga ito. Ang pag-ibig ng Dios sa kanilang mga puso ay nabubunga ng kasiyahan ng pagsunod. (Roma 5:5; 13:8-10).

Ang mga Kristiyanong ito sa huling kapanahunan ay sumusunod sa halimbawa ni Kristo at ng unang iglesya sa pagtupad ng mga utos ng Dios. Ito ang higit na nagpagalit sa Dragon-ang Diablo. At nilabanan niya "ang nalabi" sa "binhi" ng babae, sapagkat sila ay may patotoo na ang pagibig sa Dios ay lumilikha ng mga masunuring alagad. Gaya ng utos ni Jesus:

"Kung ako ay inyong iniibig ay tutuparin ninyo ang aking mga utos." Juan 14:15.

Ang buhay ng mga Kristiyanong ito sa huling mga araw ay nagpapakita na maari nating ibigin ng ating buong puso ang Dios at ang ating kapuwa gaya ng ating sarili. Sang-ayon kay Jesus, ang mga katangiang ito, pag-ibig sa Dios at pag-ibig sa kapuwa tao, ay siyang bumubuo ng Sampung Utos ng Dios (Mateo 22:35-40).

Hinihiling ng ikaapat na utos sa Sampung Utos na ating ipangilin ang Sabado, ang ikapitong araw na Sabbhath ng sanglinggo,. Sapagka't ang pag-ibig kay Jesus ay siyang nagtanim ng lahat ng sampung utos sa kanilang mga puso, ang mga Kristiyanong ito sa huling mga araw ay mga nangingilin ng Sabbath.

Ang Sabbath ay nasa pinaka-puso ng huling pabalita ng Dios sa Kanyang bayan sa Apokalipsis, mga kabanatang 12, at 14:6-15. Ang lahat ng kayamanan ng langit ay nakaayos na sa likuran ng mga Kristiyano sa huling mga araw na inilalarawan sa mga kabanatang ito. Ang buhay na Tagapagligtas ang siyang laging kasama nila, at ang Banal na Espiritu ay gumagawa upang "palakasin sila na may kapangyarihan ang panloob na pagkatao." Ang pangako ay tiyak. Mapapagtagumpayan nila si Satanas "sa pamamagitan ng dugo ng Kordero at sa pamamagitan ng salita ng kanilang patotoo" (Apokalipsis 12:11).

Ibig mo bang maging isa sa mga Kristiyanong ito sa mga huling araw na "tumutupad ng mga utos ng Dios" at "may patotoo ni Jesus"? Bakit hindi mo gawin ang kapasiyahan ngayon?