MOŻEMY WIEYĆ W BOGA

CZY BÓG JEST SPRAWIEDLIWY?

Zabłąkana kula, wystrzelona podczas ulicznej strzelaniny, zabija chłopca odrabiającego lekcje przy kuchennym stole. Młoda matka odkrywa, że podczas transfuzji krwi jej dziecko zostało zarażone AIDS. Tragedie raz po raz wstrząsają naszym światem. Niewytłumaczalne i rozdzierające serca. A tak bardzo pragniemy jakiejś odpowiedzi na te wszystkie nieszczęścia. Wiarygodnej odpowiedzi.

Zachodzi pytanie: „Gdzie jest Bóg w świecie bezsensownego cierpienia i śmierci. Być może Bóg jest w niebie - ale czy jest tutaj?” Słyszeliśmy zapewnienia, że Bóg jest sprawiedliwy i prawy. Psalmista powiedział:

„On miłuje sprawiedliwość i prawo; pełna jest ziemia łaski Pana” (Ps.33,5).

Jeśli jest to prawdą, to w jaki sposób ma zamiar naprawić ten świat? W jaki sposób zamierza położyć kres cierpieniom i tragediom'? Wiemy, że może dać nam siłę i odwagę, które pozwolą przetrwać trudne chwile, ale nikt z nas nie chce, by te chwile trwały wiecznie. Chcemy całkowitego rozwiązania. Chcemy zobaczyć światło na końcu tunelu.

Podczas studiowania tego tematu dowiesz się, w jaki sposób Bóg położy kres grzechowi i cierpieniu. A gdy już to uczyni, wszelkie stworzenie we wszechświecie zaświadczy, że Bóg jest sprawiedliwy. W dwudziestym rozdziale Objawienia św. Jana pokazano, w jaki sposób i kiedy się to stanie.

1. TAJEMNICA TYSIĄCLECIA ODSŁONIĘTA

W dwudziestym rozdziale Księgi Objawienia skoncentrowano się na tysiącletnim okresie, który nastanie po drugim przyjściu Chrystusa. Wydarzenia, wyznaczające milenium, to ostatni akt boju, toczącego się pomiędzy Chrystusem a szatanem od momentu, gdy grzech pojawił się we wszechświecie.

Ten kosmiczny dramat rozpoczął się w niebie, gdy szatan zbuntował się przeciwko Bogu i rozpoczął wojnę z aniołami, którzy nie upadli, gdy został wygnany, a następnie schronił się na ziemi. Dramat rozgrywał się dalej, najpierw w ogrodzie Eden, a później na przestrzeni całej ludzkiej historii, aż osiągnął pierwszy punkt kulminacyjny, gdy diabeł nakłonił ludzi do ukrzyżowania Chrystusa. (Możesz przypomnieć sobie tę smutną historię sięgając do tematu trzeciego). Dramat ten osiągnie kolejny, a zarazem i ostatni, punkt kulminacyjny przy zakończeniu tysiącletniego okresu, gdy nasz grzeszny świat zostanie oczyszczony i poddany kontroli Chrystusa.

W dwudziestym rozdziale Księgi Objawienia pokazano nam, że granice tysiąclecia wyznaczają dwa zmartwychwstania.

Kogo Bóg wskrzesi z martwych podczas pierwszego z nich, mającego miejsce na początku tysiąclecia?

„Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat” (Obj. 20,6).

„Błogosławieni i święci”, ci, wszyscy którzy przyjęli Jezusa jako swego Zbawiciela, powstaną w czasie pierwszego zmartwychwstania. Jeśli mają królować z Chrystusem przez tysiąc lat, muszą powrócić do życia na początku tego okresu.

Kto zatem powstanie podczas drugiego zmartwychwstania, zamykającego okres tysiąca lat?

„Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat” (Obj. 20,5).

Wyrażenie „inni umarli” może odnosić się jedynie do grzeszników, ponieważ sprawiedliwi, ci, którzy zostali zbawieni przez wiarę w Chrystusa, będą przywróceni do życia na początku tysiąclecia.

Okres tysiąca lat wyznaczają więc dwa zmartwychwstania: na początku zmartwychwstanie sprawiedliwych, i na końcu bezbożnych.

2. WSKRZESZENI PRZY PRZYJSCIU CHRYSTUSA

Pierwsze zmartwychwstanie, sprawiedliwych, będzie miało miejsce podczas powtórnego przyjścia Chrystusa.

„Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi x nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem” (I Tes. 4,16-18).

Gdy Jezus powróci na ziemię, wskrzesi umarłych w Chrystusie i zabierze ich do nieba wraz ze sprawiedliwymi, którzy pozostali przy życiu (Jan 14,1-3). Również w tym samym czasie przemieni sprawiedliwych, którzy staną się bezgrzeszni i nieśmiertelni - nie będą podlegać już dłużej chorobie, starzeniu się czy śmierci (I Kor. 15,51-53).

A co stanie się z ludźmi bezbożnymi, którzy będą żyć, gdy przyjdzie Jezus? Ponieważ nie przyjęli Jezusa, wciąż będą lgnąć do grzechu; nie mogąc istnieć w Bożej obecności, zostaną zniszczeni „blaskiem przyjścia” Chrystusa (Łuk. 17,29.30; II Tes. 2,7.8).

(Wydarzenia towarzyszące przyjściu Jezusa możesz sobie przypomnieć zaglądając do tematu ósmego).

3. SZATAN „PRZYKUTY” DO ZIEMI NA TYSIĄC LAT

Gdy rozpocznie się tysiąclecie, sprawiedliwi pójdą do nieba, a bezbożni będą martwi. Co się będzie więc działo na świecie w czasie tego tysiąca lat?

„I widziałem anioła zstępującego z nieba, który miał klucz od otchłani i wielki łańcuch w swojej ręce. I pochwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. 1 wrzucił go do otchłani, i zamknął ją, i położył nad nim pieczęć, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat. Potem musi być wypuszczony na krótki czas” (Obj. 20,1-3).

Przy przyjściu Chrystusa szatan zostanie „związany łańcuchem” na tysiąc lat. Gdzie zostanie uwięziony? W „otchłani”. Użyte tu słowo w języku greckim oznacza „bardzo głęboki” lub „bezdenny”. Słowo „otchłań” (abyssos) pojawia się w Septuagincie (greckim przekładzie Starego Testamentu z czasów przedchrześcijańskich), w I Mojż. 1,2, w opisie stanu ziemi przed stworzeniem. Wydaje się więc jasne, że nasza ziemia będzie otchłanią, w której Bóg uwięzi szatana.

W Piśmie Świętym wspomniano o szatanie związanym „wielkim łańcuchem”. Czy należy to rozumieć dosłownie? Nie, kontekst wyraźnie świadczy o tym, że chodzi tu o symboliczny łańcuch okoliczności. Przywodzi to na myśl wyrażenie, którego używamy, wymawiając się od wyświadczenia komuś przysługi: „Chciałbym ci pomóc, ale mam związane ręce”.

Podczas tysiąclecia szatan bardzo chciałby zwodzić i gnębić ludzi, ale jego ręce związane będą łańcuchem okoliczności. Nie znajdzie żadnych sprawiedliwych, których mógłby kusić, ponieważ wszyscy będą w niebie. Nie znajdzie również bezbożnych, którym mógłby przewodzić, ponieważ wszyscy będą martwi, śpią w prochu ziemi. Szatan będzie się po prostu tułał po wyludnionej, spustoszonej ziemi, nie mając nikogo z ludzi pod swoją kontrolą. Okoliczności „zwiążą” go, „aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni owych tysiąc lat” (Obj. 20,3).

Widzimy tu szatana w ostatnim akcie jego odwiecznej walki z Bogiem. Jego zły charakter pozostanie niezmieniony Jemu i towarzyszącym mu aniołom więzieniem będzie pusty świat. Nie mogąc nikogo zwodzić i kusić, snuć się będzie po ziemi, zmuszony do rozmyślania nad wszystkimi cierpieniami i tragediami, które spowodował na przestrzeni dziejów ludzkości.

4. SPRAWIEDLIWI SĄDZĄ NIESPRAWIEDLIWYCH

Tysiąclecie jest także czasem sądu. Należy jednak pamiętać, że sąd składa się z czterech faz:

1. Sąd przedadwentowy nad sprawiedliwymi, przed przyjściem Chrystusa.

2. Nagroda dla sprawiedliwych podczas powtórnego przyjścia.

3. Sąd nad niezbożnymi podczas tysiąclecia.

4. Kara dla szatana i niezbożnych przy końcu tego okresu.

O pierwszych dwóch fazach sądu mówiliśmy w temacie trzynastym. Teraz przyjrzyjmy się fazie trzeciej i czwartej - śledztwu oraz wyrokowi na niesprawiedliwych.

Wiemy już, że sprawiedliwi umarli wyjdą z grobów przy drugim przyjściu Chrystusa i wraz z żyjącymi sprawiedliwymi opuszczą ziemię, udając się wraz z Jezusem i świętymi aniołami do niebiańskiego raju. Odkupieni przez Chrystusa na tysiąc lat znajdą dom w niebie. Co będą tam przez ten czas robić?

„Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą? (...) Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy?” (I Kor. 6, 2-3).

„I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że skradali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże (...) Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat” (Obj. 20,4).

Podczas tysiąclecia sprawiedliwi będą rozpatrywali czyny ludzi bezbożnych i upadłych aniołów, włączając w to ich przywódcę - szatana. Jakże odpowiednim zajęciem dla męczenników - nieugiętych i wytrwałych obrońców ewangelii - będzie zbadanie i zrozumienie Bożych wyroków na niesprawiedliwych.

Bóg odkupionym istotom ludzkim wspaniałomyślnie dał możliwość ocenienia Jego postępowania z bezbożnymi. Wiemy, co to znaczy walczyć w grzesznym świecie; ocieraliśmy się o tych ludzi codziennie. Możemy mieć wiele pytań, np.: „Dlaczego nie ma tu mojego sąsiada? Wydawało się, że jest takim porządnym człowiekiem”, lub: „Dlaczego mojej cioci się nie udało?” W tej fazie sądu znajdziemy odpowiedzi na wszystkie pytania. Gdy będziemy przeglądać zapisy i osądzać umarłych „na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach” (Obj. 20,12), przekonamy się, że w swoim postępowaniu z rodzajem ludzkim, Bóg zawsze postępował słusznie i sprawiedliwie wobec każdego.

Pewien profesor zaskoczył kiedyś swoich studentów pytaniem: „Czy wiecie, że w niebie będą łzy?” Studenci nie byli tego tacy pewni, więc profesor wyjaśnił, że sprawiedliwi będą w czasie tysiąclecia sądzili swoich zgubionych przyjaciół i bliskich. To będzie smutne przeżycie; zrozumiemy, w jaki sposób poszczególne osoby odwracały się od Boga, pomimo Jego heroicznych wysiłków, by ich uratować. Zobaczymy, w jaki sposób Duch Święty dawał ludziom kolejne szanse poddania się Bogu. Słuszność każdego wyroku nie będzie budzić żadnych wątpliwości. Będzie to czas żałoby Ale możemy mieć pewność, że po uporaniu się z tymi tragediami, Bóg „otrze wszelką łzę z oczu” (Obj. 21,4).

5. SZATAN UWOLNIONY PO UPŁYWIE TYSIĄCA LAT

Po skończeniu się okresu tysiąca lat kurtyna podniesie się, odsłaniając ostatni akt tych dramatycznych wydarzeń.

„I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego” (Obj. 21,2).

To wspaniałe miasto, którego złote ulice i perłowe bramy rozbrzmiewały echem naszych triumfalnych okrzyków uwielbienia, było naszym domem przez tysiąc lat. Teraz święte miasto - z Chrystusem i ludźmi, których odkupił - zstępuje z nieba na ziemię. Co w tym czasie dzieje się z bezbożnymi?

„Inni umarli nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat” (Obj. 20,5).

Wyrażenie „inni umarli” musi odnosić się do bezbożnych, ponieważ sprawiedliwi powstali do życia podczas pierwszego zmartwychwstania, które miało miejsce na początku tysiąclecia. Tak więc to niesprawiedliwi zostają wskrzeszeni po upływie tysiąca lat podczas drugiego zmartwychwstania. Co wtedy robi szatan?

„A gdy się dopełni tysiąc lat, wypuszczony zostanie szatan z więzienia swego i wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi (...) i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. 1 ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych a miasto umiłowane” (Obj. 20,7-9).

Kiedy sprawiedliwi zstąpią na ziemię w świętym mieście, a bezbożni zostaną wskrzeszeni, „wypuszczony zostanie szatan”. Znowu niesprawiedliwi będą jego podwładnymi, a sprawiedliwi celem ataku. Nie tracąc ani chwili szatan zacznie tworzyć z bezbożnych potężną armię. Wydawać się będzie, że okoliczności mu sprzyjają. Święte miasto nie jest ufortyfikowane, a jego mieszkańcy są nieuzbrojeni. Decydując się je zająć siłą i zagarnąć jego bogactwa, przekonuje swoich naśladowców, że przewaga liczebna gwarantuje im zwycięstwo.

Szatan będzie mógł układać strategiczne plany z militarnymi geniuszami z wszystkich okresów ludzkiej historii. Generałowie, którzy podbijali imperia, mogą kierować jego armią. Naukowcy mogą próbować wynaleźć nowe rodzaje broni masowej zagłady Drugie zmartwychwstanie ujawnia smutną rzeczywistość; w stanie śmierci charaktery niesprawiedliwych nie uległy jakiejkolwiek przemianie. Ludzie powstali z grobu z takimi samymi ambicjami, takimi samymi samolubnymi żądzami, z jakimi pomarli. W końcu szatan wydaje rozkaz wymarszu, by zaatakować miasto. Nieprzeliczony tłum, w wojennym szyku, rusza, by ogłosić tę lśniącą metropolię z kosmosu swoją stolicą. Szatan i niesprawiedliwi przystępują do oblężenia Nowego Jeruzalem; to ich ostatnia szansa, by zniweczyć Chrystusowy plan wyratowania ludzkości od przekleństwa grzechu. Ale gdy zajmują stanowiska wokół Nowego Jeruzalem, straszliwa prawda zaczyna docierać do ich serc: „Jesteśmy na zewnątrz! Jesteśmy na zewnątrz w ciemności!” Niesprawiedliwi z przerażeniem uświadamiają sobie grozę faktu - są zgubieni, zgubieni na wieki.

6. OSTATNIA SCENA SĄDU

W ten sposób, po raz pierwszy i ostatni, cały rodzaj ludzki spotyka się razem, twarzą w twarz. Jezus przewodzi odkupionym dzieciom Bożym, znajdującym się wewnątrz miasta, a szatan tłumom bezbożnych, będących poza jego murami. W tym krytycznym momencie Bóg rozpoczyna ostatnią fazę sądu, ogłaszając wyrok na niesprawiedliwych.

„I widziałem wielki, biały tron a tego, który na nim siedzi (...) I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach. 1 wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich” (Obj. 20,11-13).

Gdy niegodziwi staną przed tronem Sędziego, całe ich życie zostanie przed nimi odsłonięte. Na podstawie zapisów, zgromadzonych w niebie, Jezus, sprawiedliwy Sędzia, w pełni udokumentuje swoje postępowanie z upadłym rodzajem ludzkim i z upadłymi aniołami.

Cały wszechświat będzie to śledził z wytężoną uwagą. Stojąc przed tronem Boga, Jezus przedstawi wszystkim wyczerpujący obraz dzieła odkupienia. Dowiedzie, że faktycznie przyszedł, by szukać i ratować zgubionych. Przyszedł na ten świat w ludzkim ciele, Jego życie, wśród różnych zmagań i pokus, było bezgrzeszne, złożył ostateczną ofiarę na krzyżu i służył jako nasz Kapłan w niebie. Wreszcie, gdy Chrystus ze smutkiem wyjdzie do przodu, by ogłosić wyrok na tych, którzy uparcie do końca odrzucali Jego łaskę, każda istota we wszechświecie uzna Jego sprawiedliwość i konieczność dokonania tego ostatecznego aktu boskiego sądu.

„Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym. Bo napisano: Jakom żyw, mówi Pan, ugnie się przede mną wszelkie kolano i wszelki język wyznawać będzie Boga” (Rzym. 14,10-11).

„[Chrystus] uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemia i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca” (Filip. 2,8-11).

Odkąd pojawił się grzech, szatan szkalował Boży charakter, oskarżając Boga o niesprawiedliwość. Ale teraz na wszystkie pytania udzielono już odpowiedzi, wszystkie dylematy zostały rozstrzygnięte. Przy końcu, nawet sam szatan, wielki oskarżyciel, nie będzie miał nic do powiedzenia na swoją obronę. Teraz każda istota we wszechświecie uzna, że nawet jako Sędzia, zwłaszcza jako Sędzia, Jezus, Baranek Boży, jest godny naszej miłości i czci. Wielki chór oświadczy: „Godzien jest ten Baranek zabity (..J” (Obj. 5,12). Cały plan oraz cel Bożego działania zostały w pełni odsłonięte, i Boży charakter został oczyszczony z zarzutów

„Wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje” (Obj. 15,4).

„I słyszałem, jak wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i w morzu, i wszystko, co w nich jest, mówiło: Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków” (Obj. 5,13).

Nie tylko zbawieni, ale również źli aniołowie oraz sam szatan wyznają, że droga szatana była błędna, a drogi Boże są sprawiedliwe i prawdziwe. Wszyscy zobaczą, że zło oraz samolubstwo prowadzą jedynie do nieszczęścia i rozgoryczenia, i że nie warto, by takie życie trwało dalej.

7. OSTATECZNE UNICESTWIENIE GRZECHU

Chociaż szatan i nieprzeliczony tłum niesprawiedliwych przyznają w końcu, że Boża droga postępowania jest słuszna, to jednak ich serca nie zostały przemienione, a charaktery są nadal złe. Po ogłoszeniu wyroku niegodziwi idą na spotkanie ze swym tragicznym losem.

„I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, a otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki. (...) I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. 1 jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego” (Obj. 20,9.10.14.15).

W czasie sądu ostatecznego płomienie wiecznego Boga zniszczą grzech i tych, którzy uparcie do niego lgną. Szatan i wszyscy zgubieni „pogrążą się w drugiej śmierci”, wiecznej śmierci, z której nie ma przebudzenia. Ponieważ bezbożni wybrali drogę buntu, będą nie przystosowani do prawdziwego szczęścia, dlatego zostaną zniszczeni wraz z szatanem i jego aniołami. Niebiański ogień całkowicie oczyści ziemię z pozostałości grzechu; Bóg będzie miał czysty wszechświat, który nigdy już nie zostanie okaleczony złem. Heroiczny bój pomiędzy dobrem a złem, pomiędzy Chrystusem a szatanem zakończy się. Chrystus obejmie panowanie.

Gdzie zamierzasz być w tym dniu? Czy postanowiłeś znaleźć się wraz z Chrystusem wewnątrz miasta i zostać zbawionym na wieki? A może zostaniesz na zewnątrz, bez Chrystusa, skazany na wieczne zatracenie. Bez względu na to, co niesie ci życie, jeśli złożysz je teraz w rękach Jezusa, możesz być w mieście z Chrystusem i odkupionymi.

Jeśli dotąd tego nie zrobiłeś, teraz oddaj serce Jezusowi, a On otoczy cię swoją miłością i przebaczeniem. Dziś masz szansę. Dziś możesz zostać uratowany

8. OCZYSZCZONA I ODNOWIONA ZIEMIA

Z popiołów tej ostatecznej, oczyszczającej zagłady, Bóg stworzy nowy świat:

„I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły (...) I widziałem miasto święte, Nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga (...) I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły (...) Oto wszystko nowym czynię” (Obj. 21,1-5).

Przywrócona do swojej pierwotnej piękności ziemia będzie na zawsze domem odkupionej ludzkości. Uwolnieni od samolubstwa, chorób i cierpienia, będziemy mieli przed sobą cały wszechświat do odkrycia, wspaniałe nowe przyjaźnie do zawarcia i całą wieczność u stóp Jezusa, by słuchać, uczyć się i kochać. (Przypomnij sobie opis nowego świata, który znajduje

się w temacie dziewiątym).

Kurtyna opada, zakrywając miniony dramat grzechu, by po chwili podnieść się, odsłaniając chwałę nowego świata nieograniczonych możliwości. O Jezusie, Władcy tego nadchodzącego świata, czytamy:

„I spocznie władza na jego ramieniu, i nazwa go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Potężna będzie władza i pokój bez końca” (Izaj. 9,5.6).

Możesz żyć wiecznie wraz z tym Cudownym Doradcą i Odwiecznym Ojcem. Możesz stanąć na ulicach Nowego Jeruzalem w tym dniu, gdy cała ludzkość spotka się ze sobą twarzą w twarz. Jeżeli złożyłeś swoje życie w dłoniach Jezusa, nie ogarnie cię niewymowne przerażenie, tak jak tych, którzy pozostając na zewnątrz miasta, uświadomią sobie czekającą ich wieczną zgubę. Jeżeli obdarzysz Jezusa, jako Zbawiciela, swoim zaufaniem, możesz być pewien, że gdy zapis twojego życia zostanie odczytany na sądzie, Jezus powie: „Umarłem za tego człowieka; zapis Mojego doskonałego życia należy do niego!”

Drogi Ojcze, tak bardzo jestem Ci wdzięczny za to, że jesteś sprawiedliwy! Tak bardzo jestem wdzięczny za Jezusa, i za to, co uczynił i czyni dla mnie codziennie! Tak bardzo jestem wdzięczny za to, że umarł, by mnie uratować, bym mógł znaleźć się wewnątrz świętego miasta i być zbawionym na wieki. Ojcze, chciałbym się tam znaleźć. Zachowaj moją wiarę. Proszę o to w imieniu Jezusa. Amen.