MOŻEMY WIEYĆ W BOGA

TAJEMNICZA MOC W MOIM ŻYCIU

W 1929 roku Franciszek Morris wsiadł na statek płynący z Ameryki do Europy Od jakiegoś czasu przygotowywał się do tej podróży, ale podróż ta okazała się dla niego poniżającym przeżyciem. Człowiek, który miał się nim opiekować, każdej nocy zamykał Franciszka w jego kabinie. Po zjedzonym naprędce śniadaniu mógł się trochę pogimnastykować, ale czuł się nieswojo, gdy prowadzono go po pokładzie jak zwierzę na smyczy Potem opiekun sadzał Franciszka na krześle. Gdy znalazł się jakiś pasażer, który zapraszał go na przechadzkę, opiekun nie zgadzał się na to, mówiąc, że musi na niego uważać.

Franciszek był dorosły, ciekawy życia, miał pragnienia t,ak jak normalna dojrzała osoba, ale był niewidomy Opiekun wychodził z założenia, że nie jest on w stanie zadbać o siebie. Franciszek był traktowany jak przesyłka ekspresowa, którą można przestawiać z miejsca na miejsce.

W Szwajcarii życie Franciszka zupełnie się zmieniło. Dowiedział się o psach specjalnie szkolonych na przewodników dla niewidomych. Wracając do Stanów Zjednoczonych zabrał ze sobą owczarka niemieckiego, którego nazwał Buddy, i założył organizację pod nazwą „Widzące Oko”.

Od tego czasu, mając u boku Buddy, Franciszek mógł iść wszędzie, o każdej porze i z kimkolwiek. Nareszcie czuł się wolny.

Podczas pewnego pokazu, zorganizowanego na ruchliwym skrzyżowaniu szerokich ulic w Nowym Jorku dla grupy reporterów, Buddy ze znawstwem prowadził swego pana po pasach podczas największego ruchu. Franciszek mógł bezpiecznie przejść przez jezdnię tylko dlatego, że bezgranicznie zaufał psu. Reporterzy, mający dobry wzrok, mieli z tym znacznie więcej kłopotu.

Na następnych kilku stronicach będziemy czytali o Duchu Świętym, Przewodniku, który chce, byśmy swoje życie złożyli w Jego dłonie. Wszyscy jesteśmy okaleczeni, mamy tę samą ludzką naturę, jesteśmy wszyscy zaślepieni, nie dostrzegamy tego, co naprawdę jest w życiu najważniejsze. Życie z takim pędem toczy się obok nas, że często, zamiast iść do przodu, ledwo radzimy sobie, by utrzymać się w miejscu. A mimo to wahamy się, czy całkowicie powierzyć swoje życie temu Przewodnikowi. W dalszym ciągu samodzielnie chcemy „przejść przez jezdnię”. Ale każdego z nas czeka odkrycie, że prawdziwą wolność i moc znajdziemy wówczas, gdy zaufamy, że to Duch Święty przeprowadzi nas przez życie.

1. ZASTĘPCA I PRZEDSTAWICIEL CHRYSTUSA NA ZIEMI

Gdy Chrystus miał wstąpić do nieba, Jego uczniowie coraz bardziej niepokoili się na myśl o odejściu Mistrza. Dlatego Jezus przyobiecał im bezcenny dar - osobistego Doradcę i Przewodnika:

„Lecz Ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was. Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” (Jan 16,7.13.14).

Zgodnie z boskim planem Jezus miał powrócić do nieba jako nasz przedstawiciel przed tronem, „aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga” (Hebr. 9,24). Ale wierzący, w pewnym sensie, mogą mieć jedno i drugie. W czasie, gdy nasz ukrzyżowany Pan jest naszym przedstawicielem w niebie, tutaj na tej ziemi mamy Ducha Świętego, który jest osobistym przedstawicielem Jezusa. Jezus, ponieważ był na ziemi ograniczony ludzkim ciałem, nie mógł być obecny wszędzie. Natomiast Duch Święty nie ma takich ograniczeń. Może niezliczonej liczbie ludzi służyć jako osobisty Doradca. Chrystus, przez Ducha Świętego, zaspokaja nasze potrzeby

2. KIM JEST DUCH ŚWIĘTY?

Większość z nas może sobie uzmysłowić Boga Ojca, jeżeli wyobrazi sobie najtroskliwszego i najbardziej dbałego rodzica z grona tych, których znamy. Możemy też wyobrazić sobie Jezusa, Syna, ponieważ żył wśród nas jako człowiek. Trudniej nam jednak wyobrazić sobie Ducha Świętego i Doń się odnieść. Nie znajdujemy w tym względzie żadnych odpowiedników ani porównań. Ale Biblia udziela nam szczegółowych informacji na temat Ducha Świętego.

OSOBOWOŚĆ. Jezus mówił o Duchu Świętym jako o osobie, Istocie Boskiej, takiej jak Bóg Ojciec i Bóg Syn:

„Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mat. 28,19).

Biblia mówi, że Duch Święty posiada cechy osobowe: umysł (Rzym. 8,27); mądrość (I Kor. 2,10); potrafi odczuwać do nas miłość (Rzym. 15,30); odczuwa smutek (Efez. 4,30); posiada zdolność nauczania (Nehem. 9,20), a także moc do prowadzenia nas (Dz.Ap. 16,6.7).

UDZIAŁ W STWARZANIU. Duch Święty, razem z Ojcem i Synem, brał udział w kształtowaniu naszej ziemi.

„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię... a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód” (I Mojż. 1,1.2).

3. DZIAŁALNOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO

1. PRZEMIANA LUDZKIEGO SERCA

Pismo Święte często opisuje działanie Ducha Świętego odnosząc je do życia poszczególnych ludzi. On oczywiście zna do głębi wnętrze każdego człowieka i wywiera na niego swój wpływ. W spotkaniu z Nikodemem Jezus zwrócił uwagę na to, jak ważną rolę pełni Duch Święty w przemianie ludzkiego serca.

„Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, ,jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (Jan 3,5).

Kiedyś, przy stwarzaniu, Duch Święty unosił się nad powierzchnią wód; teraz unosi się nad nami, aby na nowo dokonać w nas dzieła stworzenia. Być „narodzonym z Ducha” oznacza, że Duch rozpoczyna w nas wszystko na nowo. A to znaczy więcej niż jakaś poprawa i zmiana naszych zachowań. Duch zmienia nas, rozpoczynając od naszego wnętrza, i w ten sposób spełnia obietnicę: „Dam wam serce nowe” (Ezech. 36,26).

2. CZYNI NAS WRAŻLIWYMI NA ZŁO, WSZCZEPIA PRAGNIENIE ŚWIĘTOŚCI

Kto uświadamia ludzi co do ich grzechów i odpowiedzialności za ich popełnienie?

„A On (Duch Święty), gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, i o sprawiedliwości, i o sądzie” (Jan 16,8).

Gdyby nie przekonująca moc Ducha, to bez trudu i nieświadomie moglibyśmy być bierni wobec wyniszczających nas skutków naszych zachowań. W świecie pełnym wykolejonych ludzi czasami trudno samemu uświadomić sobie, co jest „normalne i właściwe”. Ale Duch czyni nas wrażliwymi na to, co jest prawdziwie „dobrym życiem”, takim, jakie Bóg zaplanował dla swoich dzieci.

Gdy słyszysz opowieść o tym, w jaki sposób człowiek uzależniony od narkotyków znalazł wyzwolenie w Chrystusie, lub ktoś inny nawrócił się do Boga i porzucił niemoralny styl życia, stając się wiernym małżonkiem i troskliwym rodzicem, to wiedz, że każdy krok w stronę naprawienia zła i uzdrowienia każdej takiej sytuacji jest uczyniony na skutek działania Ducha Świętego.

3. PROWADZI NAS W CHRZEŚCIJAŃSKIM ŻYCIU

Niejednokrotnie Duch Święty dokonuje najważniejszego w naszym życiu dzieła, przemawiając do nas w sposób cichy i spokojny: „Gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!” (Izaj. 30,21).

Bóg przemawia do nas bezpośrednio, „cichym głosem” (I Król. 19,12; BG) swego Ducha. Stawia nas ponownie na drodze, z której zboczyliśmy, i kieruje naszą uwagę na cel naszego życia.

„Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę” (Jan 16,13).

Duch Święty może oznajmić nam najgłębsze tajemnice wszechświata. On wprowadza „we wszelką prawdę”. Otwiera również nasze oczy na duchowe wartości, które jakże łatwo i często ignorujemy.

Dzięki telewizji satelitarnej sceny, obrazy oraz twarze ludzi z całego świata docierają do naszych mieszkań. Duch Święty w swoim działaniu w pewnym stopniu mógłby być przyrównany do takiego Bożego satelity, sprowadzającego Chrystusa z nieba na tę ziemię, tak że w chwilach, gdy Go potrzebujemy On jest z nami. Przecież Jezus nam to przyobiecał: „Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was” (Jan 14,18).

4. OKAZUJE NAM POMOC W NASZYM ŻYCIU MODLITWY

Duch Święty bierze także udział w przekazywaniu wiadomości, przesyłanych z ziemi do nieba:

„Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach. A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, bo zgodnie z myślą Bożą wstawia się za świętymi” (Rzym. 8,26.27).

Duch Święty modli się razem z nami! Gdy mamy kłopot ze znalezieniem odpowiednich słów, On płynnie - elokwentnie - woła w naszym imieniu.

Kiedy jesteśmy tak zniechęceni i załamani, że z piersi wydobywa się zaledwie jęk, Duch wzmacnia nasze słabe wołanie o pomoc, przemieniając je w potężną modlitwę wstawienniczą przed tronem Bożym.

5. ROZWIJA WARTOŚCI I CHARAKTER CHRZEŚCIJAŃSKI

Duch Święty powoduje, że duchowo wyjałowiona osoba staje się podobna do drzewa rodzącego w obfitości różnorodne owoce.

„Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami” (Gal. 5,22-24).

Według tego możemy określić, czym jest prawdziwa religia, która nie koncentruje się na obrzędach, lecz na wartościach takich jak: autentyczna miłość, głęboka radość, trwały pokój. Owoc Ducha jest świadectwem tego, że jesteśmy wszczepieni w prawdziwy krzew winny - w Jezusa.

„Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie” (Jan 15,5).

Dzięki mocy Ducha Świętego, Jezus Chrystus może prawdziwie żyć w nas pełnią swego życia.

6. PRZYGOTOWUJE NAS DO ŚWIADCZENIA - OPOWIADANIA 0 JEZUSIE

„Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz.Ap. 1,8).

Możemy nie znać wszystkich odpowiedzi; możemy nie znać wszystkich właściwych tekstów biblijnych, ale pod wpływem Ducha Świętego może opowiedzieć taką historię, która poruszy serca i umysły ludzi. Wszyscy, którzy są chętni, mogą przez Ducha świadczyć o Jezusie, jakby

Go widzieli. Przed Pięćdziesiątnicą apostołowie mieli kłopoty z porozumiewaniem się nawet we własnym gronie. Ale kiedy Duch Święty zstąpił na nich, wtedy z taką mocą opowiadali o Chrystusie, że „poruszyli cały świat” (Dz.Ap. 17,6; BG).

4. DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

Pismo Święte czyni różnicę pomiędzy Bożym darem Ducha Świętego, którego otrzymuje każdy wierzący w celu prowadzenia chrześcijańskiego życia, a różnymi darami Ducha, w jakie On wyposaża wierzących do skutecznej, różnorakiej służby

„Dlatego powiedziano: Wstąpiwszy na wysokość, powiódł za sobą jeńców i ludzi darami obdarzył. I On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej” (Efez. 4,8.11-13).

Apostoł Paweł wyraźnie stwierdza, że wierzący nie otrzymują wszystkich lub takich samych darów. Różni chrześcijanie otrzymują różne dary i niektórzy z nich mogą być bardziej obdarowani niż inni, ponieważ to Duch rozdziela dary „każdemu poszczególnie, jak chce” (I Kor. 12,11). Duch Święty wyposaża każdego wierzącego stosownie do roli, jaką ma odegrać w Bożym planie.

W I Kor., w rozdz. 12, apostoł Paweł zamieścił inną listę duchowych darów. Czytamy w niej o mądrości, wiedzy, wierze, uzdrawianiu, proroctwie, rozróżnianiu duchów, mówieniu różnymi językami, a także wykładaniu języków (I Kor. 12, 8-10). Niektórzy w Koryncie nauczali, że dar języków był najważniejszy ze wszystkich darów. W wyniku tego nauczania wśród wierzących dochodziło do podziałów. Apostoł poświęcił dwunasty rozdział na wyjaśnienie, że Duch, dając dary, dąży do wprowadzenia jedności i równowagi w życiu i pracy Kościoła, oraz że żadny przejaw działalności Ducha nie może wykluczać ani dominować nad innym darem.

Co jest ważniejsze - dar Ducha, czy owoc Ducha?

Pozwólmy odpowiedzieć Pawłowi:

„Starajcie się tedy usilnie o większe dary laski; a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą” (I Kor. 12,31).

W rozdziale, mówiącym o miłości (I Kor. rozdz.l3), który następuje po wyżej zacytowanym zdaniu, podkreślona jest myśl, że ,jeszcze doskonalszą drogą” jest droga miłości. Miłość jest pierwszą cechą owocu Ducha (Gal. 5,22).

Powinniśmy zatroszczyć się o to, by przynosić owoc Ducha Świętego, a także, by Duch Święty wyposażył nas w swoje dary zgodnie z tym ,jak chce” (I Kor. 12,11). Bez darów Ducha Kościół nigdy nie będzie w pełni Kościołem, ani też nie umocni się poprzez sztuczne naśladowanie tego, co Duch czyni spontanicznie. Bóg wie, kiedy i gdzie zesłać dary, które są najlepszym błogosławieństwem dla Jego ludzi i Kościoła.

„Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej” (Efez. 4,13).

5. PEŁNIA DUCHA ŚWIĘTEGO W DZIEŃ PIĘĆDZIESIĄTNICY

W czasie Pięćdziesiątnicy Duch Święty został - zgodnie z wcześniejszą obietnicą Jezusa - wylany w całej pełni, bez miary.

„Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was i będziecie mi świadkami... aż po krańce ziemi” (Dz.Ap. 1,8).

Podczas chrztu Jezusa Duch Święty przyjął postać gołębicy. W czasie Pięćdziesiątnicy ukazał się jako „języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich” (Dz.Ap. 2,3). Przy tej okazji Duch umożliwił apostołom przekazywanie ewangelii w językach ludzi wywodzących się z ponad dwudziestu narodowości.

W Biblii zstąpienie Ducha Świętego przyrównane jest do opadów deszczu, które w Palestynie padały wczesną jesienią i późną wiosną.

„A wy, dzieci Syjonu, wykrzykujcie radośnie i weselcie się w Panu, swoim Bogu, gdyż da wam obfity deszcz jesienny i ześle wam, jak dawniej deszcz, deszcz jesienny i wiosenny” (Joel 2,23).

W Palestynie, wczesnojesienny, spokojny deszcz nawadnia glebę i zwilża wysiane ziarno, powodując, że z ziemi wyrastają świeże rośliny

Wylanie Ducha Świętego w czasie Pięćdziesiątnicy podobne było do tego deszczu. Pięćdziesiątnica zwilżyła Słowo wysiane przez Jezusa na sercach apostołów w okresie Jego służby; a także spowodowała, że w wyniku świadectwa uczniów i głoszenia przez nich ewangelii całemu światu wyrosło wiele nowych roślinek. Ten „wczesny deszcz” Ducha, zwilżając wiele ziaren, był istotną odżywką dla Kościoła chrześcijańskiego w jego początkowym okresie (Joel 2,23).

6. PÓŹNY DESZCZ DUCHA

Minęło wiele stuleci i zbawienna wieść rozniesiona została po całym świecie. Teraz nastał czas „wiosennego”, albo „późnego deszczu”, potrzebnego do wzrostu i dojrzewania zbóż, przygotowując je do żniw.

Proroctwa Biblii zapowiedziały nadejście takich dni, gdy Duch Boży, jak deszcz, spadnie na Jego Kościół:

„A potem WYLEJĘ mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych dniach mojego Ducha” (Joel 3,1.2).

W miarę jak historia zbliża się do swego finału, gdy ukazują się ostatnie znaki poprzedzające powrót Chrystusa, Bóg, przez wylanie Swego Ducha, przygotuje każdego szczerze wierzącego człowieka na swoje żniwo. Czy teraz doświadczasz działania „wczesnego deszczu” przygotowującego Kościół na „późny deszcz” Ducha Świętego? Czy swoje życie poddajesz dzisiaj pod wpływ Ducha? Czy, będąc wzmocniony przez Ducha, pozwolisz Bogu, by posłużył się tobą w przekazywaniu innym ludziom Jego miłości i wieści o rychłym powrocie Jezusa na tę ziemię?

7. WARUNKI OTRZYMANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

W czasie Pięćdziesiątnicy Duch Święty spowodował, że ci, którzy usłyszeli ewangelię zawołali: „Co mamy czynić, mężowie bracia?” (Dz. Ap. 2,37).

A Piotr rzekł do nich:

„Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego” (Dz. Ap. 2,38).

Apostoł Piotr podkreślił ważność upamiętania się - odwrócenia od grzesznego sposobu życia i przyjścia do Chrystusa. Jest to warunek otrzymania Ducha Świętego.

To Duch Święty prowadzi ludzi do zajęcia takiego stanowiska. On uświadamia nas o Bożej dobroci i wszczepia pragnienie odwrócenia się od złych zachowań (Rzym. 2,4). On także zaangażowany jest w dzieło nawrócenia (Dz. Ap. 3,19).

Piotr zwrócił uwagę na to, że jeśli pragniemy wylania na nas Ducha Świętego jako daru, to najpierw musimy upamiętać się, pokutować i oddać swoje życie Chrystusowi, co ukazane jest w symbolice chrztu świętego.

To samo, chociaż nieco innymi słowami, wyraził kiedyś sam Pan Jezus, gdy powiedział, że pragnienie naśladowania Go i posłuszeństwo jest warunkiem otrzymania daru Ducha Świętego:

„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie. Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy” (Jan 14,15-17).

Osoba, która prosi o dar Ducha Świętego, a nadal prowadzi grzeszny tryb życia, oszukuje samą siebie. Istnieje też „zły duch”, który podrabia niektóre przejawy Ducha Świętego i doprowadza ludzi do tego, iż sądząc, że otrzymują ten rzekomy „dar Boży”, są pewni tego, że Bóg akceptuje ich niemoralne zachowania.

8. ŻYCIE PEŁNE DUCHA

Duch Święty powoduje, że życie chrześcijanina staje się pełne i piękne, a to z uwagi na fakt, że Jego obecność w życiu jest wypełnieniem ideału, dla realizacji którego Chrystus przyszedł na tę ziemię:

„Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (Jan 10,10).

Zanim Jezus opuścił tę ziemię, pouczył swoich naśladowców:

„A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił wodą., ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz.Ap. 1,4.5).

Słowo chrzcić znaczy zanurzyć. Chrześcijanie zanurzani w wodzie podczas chrztu mają przedtem wyznać swoją wiarę w Chrystusa. Wtedy też, gdy zostają ochrzczeni - zanurzeni w wodzie, winni być ochrzczeni w Duchu Świętym.

Jezus powiedział do Nikodema:

„Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (Jan 3,5). Pismo Święte na wielu miejscach świadczy o tym, że chrześcijanin powinien być „napełniony Duchem Świętym” (Dz.Ap. 2,4; 4,8.31; 6,3.5; 7,55; 9,17; 13,9.52; 19,6). Pisząc o życiu chrześcijańskim, napełnionym Duchem Świętym, Paweł modlił się w intencji każdego wierzącego:

„By [Bóg Ojciec] sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku, żeby Chrystus przez wiarę zamieszkał w sercach waszych, a wy, wkorzenieni i ugruntowani w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą. Temu zaś, który według mocy działającej w nas potrafi daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy, Temu niech będzie chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen” (Efez. 3,16-21).

Życie napełnione Duchem jest sposobem na prawdziwą wolność. Tak jak Franciszek Morris ze swym wiernym psem Buddy, tak my, mając w życiu Ducha Świętego, możemy dokonać o wiele więcej niż mogliśmy uczynić dotychczas. Mamy nowe pragnienia, nowe cele i zauważamy nowe możliwości. Zamiast jakiegoś zmagania się z problemami życia, możemy śmiało i ufnie kroczyć naprzód.

To doświadczenie napełnienia Duchem Świętym jest odnawiane codziennie przez modlitwę i studium Biblii. Są to zasadnicze narzędzia, które Duch Święty wykorzystuje dla naszego wzrastania (jak to zobaczymy, studiując tematy 14 i 15). Modlitwa utrzymuje nas w ścisłej więzi z Chrystusem, a Słowo Boże kieruje naszą uwagę na bogactwo Jego zasobów. W ten sposób zaczynamy złe nawyki i przywary naszego życia zastępować właściwymi cechami.

Życie napełnione Duchem jest darem dla każdego wierzącego. Wszyscy możemy odnosić sukcesy w chrześcijańskim życiu, jeśli wciąż będziemy podążać do przodu, każdy w takim tempie, w jakim go Bóg prowadzi. W ósmym rozdziale Listu do Rzymian w ciekawy sposób opisane jest życie napełnione Duchem. Przeczytaj ten cały rozdział i zwróć uwagę na to, ile razy Paweł wskazuje na Ducha, który swoją mocą wspomaga chrześcijanina w życiu.

Czy dostrzegasz piękno życia napełnionego Duchem Świętym? Czy masz tę świadomość, że Duch Święty wypełnia twoje życie? Czy doświadczasz Jego mocy, która daje życie? Zadbaj o to, by pomiędzy tobą a Chrystusem nie istniała żadna bariera, która powstrzymałaby Go przed wylaniem tego bezcennego daru. Otwórz się w swoim życiu, by przyjąć tę największą moc we wszechświecie.

Drogi Ojcze, Dawco wszelkiego dobrego i doskonałego daru, wielbię Cię dzisiaj za obietnicę daru Ducha Świętego. Usuń moje stare przyzwyczajenia oraz nawyki i napełnij mnie Twoimi wiecznymi wartościami. Dzisiaj spraw, by moje życie było życiem prowadzonym przez Ciebie, kontrolowanym przez Chrystusa, życiem wyposażonym w moc Ducha Świętego. Proszę o to w imieniu Jezusa. Amen.